Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

να ποτίζετε τα άνθη της...


Tην αγάπη, την αληθινή αγάπη, τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει
Kάτι άλλο θα είναι, με άλλη γεύση, άλλο άρωμα, άλλο όνομα
Mην ξεχνάτε να ποτίζετε τα άνθη της...
hana

για να δείτε υπότιτλους πατήστε "CC"

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

λίγες σταγόνες από ελληνική τζαζ...Πετρολούκας...


Ήταν μια λεξούλα μόνη της, το "αχ" , που ήρθε και τη συνάντησε μια άλλη, το "βαχ". Οι δυο τους τρύπωναν στα χείλη των ανθρώπων... Μα ο Πετρολούκας έκανε τις λέξεις αυτές μουσική για να αλαφρύνει η ψυχή των ανθρώπων και να μπορούν να συνεχίσουν να χαμογελούν...από το Βορρά ως το Νότο κι απ' την Ανατολή στη Δύση...Οι δυτικοί ονομάζουν τη μουσική του τζαζ, εμείς ...ξέρουμε...
hana

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Παραμύθι ήταν!


Παραμύθι ήταν!
Ένα παραμύθι που πολλοί πιστέψαμε...
Στην τελευταία του σελίδα ένας δράκος περιμένει να φάει τους πρωταγωνιστές...
Μπορούμε να το αλλάξουμε άραγε, να γράψουμε εκείνο το όμορφο "ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα;"
Άμα δε γίνεται, ας το γράψουμε από την αρχή!
hana

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

ποιος κερδίζει;


Με κοιτάζεις και γελάς
Δε μιλάς
Τα λόγια ποια χρησιμότητα έχουν αφού υπάρχουν τα μάτια σου;
Με αγγίζεις και οι λάμψεις στην επιδερμίδα μαρτυρούν τα ηφαίστεια που ξυπνούν...
Πάνε χρόνια που υπακούω στις προσταγές των σωματικών εντολών
Είναι μια μεθυστική υποταγή που καμιά σχέση δεν έχει με τις αναλύσεις της επιστήμης
Λέω θα σε κερδίσω και γίνεται!
Ξέρω να σε παρασύρω, ξέρω δρόμους μυστικούς για να σε βγάλω απ΄το δρόμο σου, ξέρω να σε κάνω να χάνεις...
Μα στ' αλήθεια, ποιος κερδίζει; ποιος χάνει;
Η δική σου νίκη, ο δικός μου θρίαμβος
Η δική σου ήττα, η δική μου καταδίκη.
Απλά είναι.
αφού σ' αγαπώ...
hana

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

φοβάμαι αγάπη μου...


φοβάμαι αγάπη μου...
τα φυλλώματα των δέντρων που γέρνουν στο μπαλκόνι
έχουν χάσει το φωτεινό τους χρώμα...
τις καυτές νύχτες
ενός καλοκαιριού που προμηνύει άγριο χειμώνα
φοβάμαι αγάπη μου...
τα όνειρα που κάναμε είναι απαγορευμένα πλέον...
ένα μάτι κατασκοπεύει το χαμόγελό μας
ένα χέρι αρπάζει τη χαρά
πριν μας αγγίξει...
φοβάμαι αγάπη μου
αυτή την ερημιά των βλεμμάτων που συναντούν τα μάτια μου
την πικρή γεύση που αφήνει η απόγνωση
την αδράνεια των βλεμμάτων της ελπίδας
φοβάμαι αγάπη μου...
όταν η γη θα τρέμει κι όλα θα χάνονται
εσένα θα έχω μόνο
κι αν μου κρατάς το χέρι
δε θα φοβάμαι αγάπη μου...
hana

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

το κοχύλι μου...


το πιο σπάνιο,
το πιο όμορφο,
το πιο χρωματιστό,
το πιο παράξενο,
το πιο αρμυρό,
το πιο πολύτιμο κοχύλι
δεν ήταν αυτό που μου χάρισες!
εσύ είσαι που σε βρήκα τότε, στη θάλασσα...
hana

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

ωκεανός ή ελληνική θάλασσα;


Τι να τον κάνω τον ωκεανό αφού έχω την ομορφότερη θάλασσα;
Ένα ένα θα μαζέψω όσα κοχύλια μπορεί να αντέξουν οι ώμοι για τη συλλογή του χειμώνα
κι αφού είμαι μαζί σου τι άλλο να επιθυμώ;
Εσύ κάνεις και την πιο ανιαρή παραλία ενδιαφέρουσα
κι η αμίτα να φαντάζει ακριβό κοκτέιλ...
Θέλω μόνο να τρώμε φρέσκα ψαράκια στην ταβέρνα δίπλα στη θάλασσα,
να μυρίζεις αντηλιακό τη μέρα και σιτρονέλα το βραδάκι,
να φοράς ένα τζιν κι ένα άσπρο μακό!
Σου λέω, δε θέλω πολλά για να αγγίζω την ευτυχία!
Μόνο ένα! Εσένα!!!
hana

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

η μεταμόρφωση...


Όταν ήταν μικρή, ένιωθε άσχημη...
Παρακαλούσε το Θεό να τη μεταμορφώσει σε όμορφη νεράιδα
και θύμωνε μαζί του όσο κοιτούσε το πρόσωπό της στον καθρέφτη χωρίς να βλέπει καμία αλλαγή.
Ούτε το μεικ απ, ούτε οι χρωματιστές σκιές μπορούσαν να την κάνουν να νιώσει όμορφη...
Χρειάστηκε πολύ χρόνο για να καταλάβει πως η ομορφιά δεν έχει καμία σχέση με τους καθρέφτες...
Ήταν κρυμμένη πίσω από τα μάτια εκείνου που την ερωτεύτηκε...
και τότε αγάπησε τον εαυτό της
κι ούτε που θέλησε να αλλάξει πια...
hana

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Ιούλιος...επιτέλους!


Ακούμπησε το βάρος του στον ίσκιο του πεύκου δίπλα στη θάλασσα
κι άρχισε να παίζει με τον ήλιο ...
Ένα βαμβακερό φανελάκι μόνο χαίδευε το σώμα του
κι η άμμος τα γυμνά του πόδια...
Ξέχασε όλες τις υποσχέσεις από τη βιασύνη του να χορτάσει
αλμυρό αφρό...
Ναι, ήθελε να προλάβει τόσα πολλά! Τα είχε σχεδιάσει από το χειμώνα...
Μα στο κάτω κάτω
κι αυτός μόνο τριανταμία μέρες είχε...
hana
Ευχαριστώ τη φίλη μου Μαρία για την ιδέα! "Υπάρχει- λόγος"!!!

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

simply falling...


Ήταν τόσο απλό για σένα
να ανοίξεις την κουρτίνα...
Επισκέπτης της νύχτας
με πρωτόγνωρα δώρα!
Τόσα χρόνια ανοίγω κουτιά...
"Μωρό μου, οι εκπλήξεις δεν τελείωσαν" λες
κι αφήνεις κι άλλα στο κρεβάτι
κάθε που ξυπνώ να υπάρχει κάτι καινούργιο σου.
Κι ήταν τόσο απλό για μένα
να κρατώ την κουρτίνα ανοιχτή
για να έρχεσαι πάντα...
έτσι που κάθε μέρα να φορώ κάτι δικό σου...
μα το ωραιότερο δώρο να ξέρεις, είναι οι λέξεις σου...
hana