Έρωτας στα χρόνια της χολέρας...

Ποτέ δε φαντάστηκα

εκείνο το βράδυ με τη θύελλα

πως ο χρόνος

θα είναι σύμμαχος της αγάπης μας.

Νόμιζα πως οι ξέμπαρκοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν

πέρα από κάποιες φευγαλέες νυχτερινές αισθήσεις.

Κι όπως πλημμύριζε η θάλασσα την ακτή

ήρθε και κυρίευσε κάθε μικρή κουκκίδα της καρδιάς μου

μαζί με όστρακα

και φύκια μπλεγμένα στην κρυμμένη ημισέληνο.

Δεν ήξερα αγάπη μου

πως οι μέρες οι καλύτερες

θα ήταν μέσα στον κυκλώνα.

Την ώρα που ο κόσμος αναζητά

μια πυξίδα.

Κι αυτό το ταξίδι πλάι σου

πότε με καιρό

πότε με γαλήνη

είναι το καλύτερο δώρο

που δε σκέφτηκες να μου κάνεις.

Γιατί τα αληθινά δώρα είναι

οι στιγμές, οι ώρες, τα χρόνια

πλάι σου...

ακόμη και αν είναι στον καιρό της χολέρας...

hana