Ένα βήμα μετά
Ακριβώς στο όριο
Φοβάσαι πως
Η μπάντα ίσως δεν παίξει για μας σύντομα
Στα χέρια σου κρατάς την αυταπάτη
Αναζητώντας σημείο εκκίνησης
Λες να χάθηκε το φθινόπωρο;
Λες να κρύφτηκε στα μάτια σου για πάντα;
Αρκεί μια αστραπή
Μια λάμψη ιδέας
Μια σφιχτή παλάμη
Κι έπειτα;
Πάλι θα φοβηθείς;
Πάλι θα κρυφτείς στην ομπρέλα των δισταγμών σου;
Καλοκαίρι που έχασε το πρώτο του συνθετικό
Για να μεταβούμε χωρίς εισιτήριο
Στο χειμώνα που έρχεται χωρίς δώρα πάλι
Μα εσύ μπορείς να ξεδιαλύνεις τώρα της ομίχλης τα περιγράμματα
Μπορείς να διακρίνεις τα σχήματα και τα χρώματα
Της αέναης υπνοβασίας
Πάνω στο κουφάρι των παιδιών σου
Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι;
Μα ήδη έφυγε μακριά...
hana
Έφυγε κορίτσι μου κι ας θέλω να παριστάνω πως δεν το πήρα χαμπάρι! η αλήθεια είναι πως τελικά η επιστροφή στα μπλοκ ήταν η ανώμαλη προσγείωση με τις ευχές που ολόψυχα δόθηκαν για καλό Φθινόπωρο λες και ήθελαν να ξορκίσουν το καλό Καλοκαίρι....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός γνωρίζει τι μας περιμένει και πάλι... όμως τουλάχιστον στα όνειρα θα μπορώ να γυρίζω στις λίγες Καλοκαιρινές μέρες που σαν οδοστρωτήρας έσβησαν για λίγο τα πάντα γύρω τους....
Να είσαι καλά hana μου ... σε φιλώ :-)
Κύκλος είναι η ζωή! τον κύκλο τους κάνουν και οι εποχές! ευτυχώς, δηλαδή! με υπομονή και δύναμη ψυχής ας έρθουν τα επόμενα! Εμείς θα πράξουμε αναλόγως...
Διαγραφήφιλιά Λεβίνα μου!
:)