Ο κόσμος ανήκει στους ονειροπόλους
Σε εκείνους που γεννήθηκαν με βλέμμα ουρανού
Με σημάδι θύελλας
Που κορόιδεψαν τις μοίρες
Που ο χρόνος τους βάφτισε με χρώματα ανεξίτηλα
Γιατί δεν τον φοβήθηκαν
Κι έμειναν στο πάντα
Στο παντού
Χωρίς να βάλουν στόχο την αιωνιότητα
Παρά μόνο το δικαίωμα
Μόνο τα λεύτερα πουλιά
Μόνο τον ήλιο για όλους
Μόνο την ίδια τη ζωή
Κι ας ήταν ο θάνατός τους βεβαίωση αθανασίας
Έτσι σταματά ο καιρός
Μέχρι να γεννηθεί η συνέχεια
Μέχρι κάποιος να ανασάνει με την ίδια δύναμη
Να κοιτάξει με την ίδια ματιά
Να ζωγραφίσει το ίδιο χαμόγελο στα χείλη
Και να αγαπήσει τόσο πολύ το αδύνατο!
hana
Είσαι μοναδική , αυτό λέω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑννίτα μου, με τιμά αυτό που λές! Σ ευχαριστώ πολύ!
Διαγραφήθαυμάσιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήθαυμάσιο!
με συγκίνησες!!
Και να αγαπήσει τόσο πολύ το αδύνατο!
εύγε!!
Ευχαριστώ για την τιμή!!!
Διαγραφήγια τον Ερνέστο λοιπόν. μέχρι που να γεννηθεί η συνέχεια... μέχρι που να γεννηθεί ο επόμενος ονειροπόλος...
ΑπάντησηΔιαγραφήτι έξοχα που τον θυμήθηκες!
φιλιά ψυχή μου!
φιλιά Βίκυ μου!!!
Διαγραφήκαλημέρα ;))))
Μα τι ωραία μελωδία και τι όμορφα που το έδεσες με το κείμενο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι πολύ καλή, πραγματικά, Μπράβο σου! Να έχεις ένα χαρούμενο απόγευμα! Φιλιά πολλά :))
Αν και καθυστερημένα, απαντώ με χαμογελαστά φιλιά!!!
ΔιαγραφήΣ ευχαριστώ!!!