Χάνω τις ευχές

Χάνω τις λέξεις

Όσο κι αν τις ψάχνω

Αυτές κάνουν για λίγο κύκλο στο κεφάλι μου

Κι έπειτα σαν πεταλούδες ναζιάρες με εγκαταλείπουν

Χάνω τα νοήματα

Τα υπερβάλλουν τα γεγονότα

Γροθοκοπούν για λίγο το φλοιό του κρανίου

Και ακολουθούν τρελαμένες μύγες πάνω σε σκουπίδια αστών

Χάνω τις ευχές

Τις έκρυψε η ανοχή του καθησυχασμένου γείτονα

Χάνω τις εικόνες

Τις σκέπασαν τα χνώτα των άστεγων ψυχών

Στην άκρη των ευλαβικών συνειδήσεων των γαντοφορεμένων μαιτρ

Χάνω τα ερωτηματικά

Μέσα σε βίβλους ανιστόρητους σε έδρανα μασίφ

Μια γερουσία γαμφονύχηδων

Τόσο σάλιο ρέει γύρω τους

Που αντικατέστησε την κόλλα

Κόλακες της υψηλής τέχνης του ψέματος

Χάνω τις ευχές

Κι ένα μου μένει για να ζω!

Να πράττω…

hana