γιατί
ήθελα να είναι αλλιώς
κι αυτό το αλλιώς το σκέφτομαι ακόμη
το ζωγραφίζω στον αέρα
το ψιθυρίζω στο αυτί των φίλων μου
και ενίοτε το διαδηλώνω...
σαν μουσική το φαντάζομαι αυτό το αλλιώτικο
σαν χορό ξέφρενο στο πλήθος
και σαν αεράκι που σηκώνει τα νερά της λίμνης
μα όταν έρθει η ώρα να αφήσω την κούραση στο μαξιλάρι
το ξέρω καλά
πως έτσι είναι
εναντίωση και συμφιλίωση μαζί της
αέναα
έτσι είναι η ζωή
μα ποιος ξέρει;
Μπορεί και να μην είναι έτσι...
hana
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου