Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Σ΄αγαπώ για όσα είσαι! (Tell Her Today)


Mια, δυο, τρεις στιγμές
κι έγιναν αμέτρητα τα σιωπηλά απογεύματα.
Δεν ήταν από έλλειψη αγάπης
μα που ήθελε να βρει τις πιο ωραίες λέξεις...
Έρωτα ένιωθε καθώς την κοιτούσε με το πιο κρυφό του βλέμμα,
ποιητής έγινε για να υμνήσει τον έρωτα
σε σκοτεινές γωνιές των μπαρ
και πολυσύχναστα καφέ.
Έγραφε
χωρίς να χορτάσει απ τα στιχάκια του
κι όταν επέστρεφε στη ματιά της βυθιζόταν
στον ανεμοστρόβιλο του πάθους του.
Ποια λέξη να περιγράψει τα κύματα που ένιωθε;
Ποια εικόνα θα ήταν το ξεχωριστό του δώρο;
Αυτός ο δυνατός,
πως τον νικούσαν οι λέξεις;
Μέρες περνούσαν προσπαθώντας
ένα δώρο αξεπέραστο...
κι άξαφνα όταν την άκουσε να γελά
έγραψε πάνω στο χαρτί του
"σ' αγαπώ... για όσα είσαι..."
hana ευχαριστώ ανάγερτε... http://www.anagertos.blogspot.gr/2012/11/blog-post_7853.html

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Τέτοια βροχή ονειρεύομαι!


Να στάζουν οι νότες σαν τη βροχή του καλοκαιριού
που έρχεται λυτρωτική
Να στάζουν οι λέξεις σαν το σιρόπι από το γλυκό της γιαγιάς μας
Να μη σταματά η προβολή της ταινίας στο θερινό σινεμά
Να μην τελειώνει το παραμύθι
Να βλέπω στα μάτια σου τα ανείπωτα του κόσμου
και ένα δάκρυ λύπης να μην κυλήσει πια
προς καμία κατεύθυνση...
Αφού οι σταγόνες θα μετράνε το χρόνο
Τέτοια βροχή ονειρεύομαι!
Χωρίς ομπρέλα στον ουρανό μας!
Μόνο η αυτόκλητη υγρασία της νύχτας
και πίσω από ένα διάτρητο σύννεφο
το φεγγάρι...
hana

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Η πλειοψηφία κερδίζει;


Ένα χέρι παιδικό
Ίσα ίσα έφτανε το σύρτη της εξώπορτας
Κι η ανάσα κομμένη
Στο σαλόνι κάποιοι προσπαθούσαν να μάθουν την αλήθεια
Το ραδιόφωνο παλιό και μια κεραία υψώνονταν σαν τον κισσό έξω από το παράθυρο
Το τραγούδι έρχονταν από μακριά
Με πολλά "χιόνια" η γιαγιά έλεγε
"Εσύ θα ακούς αν είναι κανείς έξω"
Αυτό ήταν αποστολή
Αυτή ήταν η πιο σοβαρή δουλειά που είχε κάνει μέχρι τότε
Οι χτύποι της καρδιάς έφταναν μέχρι τα αυτιά μαζί με τη μουσική
Ήξερε πως αυτό που συνέβαινε στο σπίτι
Κάτι τέτοια βράδια
Ήταν μυστικό
Γιατί, δεν καταλάβαινε
Ούτε γιατί η μαμά έκλαιγε ένα βράδυ που ο πατέρας άργησε πολύ να επιστρέψει
Κι έτσι έμαθε να φοβάται τις μακρινές χρονικές διάρκειες
Ήθελε πάντα το τώρα
Δεν ήταν πείσμα
Ήταν ασφάλεια...
Όταν έρθει η Δημοκρατία, έλεγε ο πατέρας...
Και τότε άρχιζε το όνειρο
Τι είναι Δημοκρατία; είχε ρωτήσει πονηρά ένας άγνωστος στο τρένο
Δημοκρατία είναι "η πλειοψηφία κερδίζει" του είχε απαντήσει
Και κείνος κοιτούσε δακρυσμένος έξω από το παράθυρο...
Η πλειοψηφία κερδίζει, μονολογούσε
Καθώς περνούσαν τα δέντρα γρήγορα μπροστά τους με ταχύτητα...
Η πλειοψηφία κερδίζει;
hana

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Σε ικετεύω!


Σώπα κι άκου
Το τραγούδι γνώριμο
Κι αν ένα δάκρυ δεν κυλήσει από τα μάτια σου
δεν είσαι για εδώ
δε σε ξέρω
δε σε γνώρισα ποτέ
Άκου και θυμήσου
Είναι απλό να αφήσεις την ψυχή σου να ταξιδέψει
Τις ίδιες ρίζες έχουμε
τα ίδια τραγούδια ακούσαμε
πως μπορείς και ξεχνάς
Πάρε τα βήματά σου και άσε τη μοναξιά
να σου ξυπνήσει τις μνήμες
Σε ικετεύω
μη σημαδεύεις άλλο το μέλλον
Την ύστατη στιγμή θυμήσου
πως τραγουδήσαμε μαζί για κείνον τον φωτεινό ζωοδότη
Ακόμη εκείνος ορίζει την ύπαρξή μας
το ξέχασες
Δεν τον μεθύσαμε
Εσύ μέθυσες από μια δόξα ψεύτικη
και τώρα τρεκλίζοντας δεν ορίζεις τα βήματα
Πέτα το λάσο που σου φορέσαν στο λαιμό
κόψε τα σχοινιά που σε μεταμόρφωσαν σε μαριονέτα
Έλα να τραγουδήσουμε πάλι μαζί
Κι αν το τραγούδι μας είναι φάλτσο
να ξέρεις
ο ήλιος θα μας συγχωρήσει...
hana