Τρίτη 9 Απριλίου 2013

μου πήρες την έκπληξη...

Μια φέτα ψωμί και θέαμα
αυτό μου έδινες
και όλα φάνταζαν όμορφα
Οι μάγισσες της οθόνης με νανούριζαν γλυκά
κι ένα χαμόγελο μακαριότητας
μου ζωγράφιζες με τέχνη
κάθε πρωί
κάθε μεσημέρι
κάθε απόγευμα
κάθε βράδυ
Έτσι τα χρόνια περνούσαν
μέσα στη διάφανη κουνουπιέρα
Για όλα είχες μια δικαιολογία
κι η σκέψη μου στο κανάλι
της δικής σου ρότας
Έτσι αφημένη στην αέναη κούνια
πέρα δώθε
πέρα δώθε
άλλαξε ο καιρός
Μια φέτα ψωμί είναι αρκετό
το ξέρεις πως δε θα φέρω αντίρρηση
Για το θέαμα όμως δεν έχω πια εισιτήριο
όσο κι αν μεταμορφώνεσαι σε κλόουν
το τσίρκο δε με συγκινεί...
Μπορώ να βάλω κουρτίνες μπροστά στην οθόνη
Το έργο προβλέψιμο
Οι ρόλοι γνωστοί
Μου πήρες την έκπληξη
κι αυτό δε θα σου το συγχωρήσω...
hana

2 σχόλια:

  1. Μα γιατί hana μου ?
    Δεν είναι έκπληξη η κάθε μας μέρα που ξημερώνει?
    Δεν χαίρεσαι που έχουν κάτι να τους απασχολεί και παίζουν
    το ''φύγε εσύ'' '' φύγε και εσύ''... που ψάχνουν πόσες μειώσεις να κάνουν ακόμα και πως να ονοματίσουν τα καινούργια χαράτσια?
    Εύκολα τα έχεις όλα αυτά και δεν σου προκαλεί έκπληξη η απύθμενη εξυπνάδα τους ??
    Εσύ δηλαδή θα μπορούσες να κάνεις τόσο καλή δουλειά , να εξοντώσεις έναν λαό με το γάντι όπως αυτοί?

    Χωρίς αστεία το μόνο που μπορώ να παρακολουθήσω πλέον είναι η σκέψη μου κι αυτή δεν ξέρω για πόσο γιατί άρχισε να κάνει νερά.

    Σε φιλώ
    καλή μας μέρα
    καλό μας κουράγιο .... ακόμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λεβίνα μου, δυστυχώς όλα είναι προβλέψιμα πλέον... Κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να με καθησυχάσει αρχίζω να καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάθε φορά που βλέπω ηρεμία και ησυχία ακούω το χαλασμό από πίσω.
    Κι επειδή έχω πλέον εμπλουτίσει το δειγματολόγιο των αναμενόμενων συμβάντων, πραγματικά είμαι έτοιμη για τα πάντα. Δεν πιστεύω τίποτα, παρά μόνο τη σκέψη μου, όπως λες κι εσύ.
    Ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε λοιπόν το νου μας σε διαύγεια και το σώμα μας σε υγεία. Δε θα σου πω πως ελπίζω, δεν ελπίζω πλέον. Απλώς εύχομαι. Κι ούτε εύχομαι. Είμαι σε αναμονή. Γενικά και ειδικά...
    Πράγματι, το κουράγιο νομίζω πως το χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ. Αν και σε λίγο θα το χρειαζόμαστε ακόμη περισσότερο...
    Να είσαι καλά,
    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή