Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Έρχονται Χριστούγεννα...


Τα ίδια μάτια ήταν αυτά που με κοίταξαν
μέσα από ένα αγνώριστο πρόσωπο
κι οι ταξιδιώτες δεν αντιλήφθηκαν τίποτα.
- Εσύ είσαι;
- Όχι. Και γύρισε αλλού τη ματιά
να μην κάνω αντιστοίχηση στα χρόνια
στο βλέμμα
στις ρυτίδες.
Απορία
έκπληξη
κι έπειτα ο πόνος έγινε κουρσάρος.
Τι να αναγνωρίσω από εκείνον που γνώριζα;
Πού πηγαίνει η δύναμη του ανθρώπου
όταν τον αρπάζει το ποτάμι της ανέχειας;
Πού πηγαίνει η μιλιά του;
Πού η χαρά του;
Πού όταν γίνεται σκιά;
Ίσως έφταιγε ο χαμηλός φωτισμός του λεωφορείου,
ίσως τα θολά όνειρα που θυμήθηκα
μα εκείνος δεν ήταν
που κάποτε ήταν...
Κι έστρεψα το κεφάλι.
Σαν από άλλα χρόνια
κι όμως η ίδια η πόλη μου στην ομίχλη
με τα φώτα των καταστημάτων να λιγοστεύουν
με τα χαμόγελα των περαστικών κρυμμένα στις παλιές φωτογραφίες
κι ένα δυνατό πόνο νοσταλγίας να σφυρίζει γύρω μου...
Δεν είναι το ρετρό που με γοητεύει,
είναι αυτή η αλήθεια που με τρομάζει...
Έρχονται Χριστούγεννα κι εγώ κοίτα τι τραγουδάω...
hana

4 σχόλια:

  1. Ωστόσο το τραγούδι είναι λατρεμένο.
    Και τα λόγια σου είναι από αυτά που έχουν αξία. Καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ καλή μου! Καλή μέρα να έχεις! Καλές Γιορτές σου εύχομαι. Με υγεία και αγάπη.
      :)

      Διαγραφή
  2. Kρόσια έβγαλαν τα σύννεφα στον ουρανό μου
    ανάποδα η ζωή μου γύρισε όπως πολλών άλλων
    όμως hana μου ΘΕΛΩ να χαμογελάω, να αγκαλιάζω την ζωή γύρω μου, ΘΕΛΩ να χαμογελάνε οι άνθρωποι γύρω μου τις στιγμές που συζητάμε, ΘΕΛΩ να υπάρχουν στιγμές που θα ξεχνάμε το που είμασταν και που είμαστε ...
    Την ζωή διαλέγω για όσο...
    Κάθε αναποδιά πιο δυνατούς πρέπει να μας κάνει κι όχι να παραδινόμαστε σε αυτή.

    Τα φιλιά μου σου στέλνω
    Να έχεις μια όμορφη μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λεβίνα μου, πριν λίγες μέρες συνάντησα έναν παλιό μου γνωστό, καλό άνθρωπο και επιχειρηματία στο λεωφορείο. Το σοκ ήταν μεγάλο καθώς αντίκρισα την όψη του. Ήταν πλέον ένας άστεγος. Ντράπηκε και έκανε πως δε με γνωρίζει...
      Αυτό με συγκλόνισε όπως κατάλαβες...
      Όλο αυτό το κακό είναι πολύ κοντά μας. Θα επιβιώσουν οι δυνατοί. Από όλες τις απόψεις οι δυνατοί.
      Πρέπει λοιπόν να μείνουμε όρθιοι στα πόδια μας.
      Δυνατοί και αισιόδοξοι, όπως λες.
      Να είσαι καλά!
      Σε φιλώ!
      :)

      Διαγραφή