Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Μίλα όσο θες...

Νύχτα ξεπήδησε η μεγάλη ιδέα
μα τίποτα δεν μπορεί να φέρει την έκπληξη
όταν τα λόγια φεύγουν κι επιστρέφουν
με χαλασμένα φρένα και παραφωνία.
Μπορεί να ακούγεται σαν ήχος αδιάφορος
από ένα μουσικό κουτί που το θρέφει μόνο η σκουριά.
Μίλα όσο θες!
Ένα νεφελώδες κύμα από λέξεις που σταματούν
ακριβώς στην είσοδο της φαντασίας μου...
Όταν παύει να υπάρχει το κρυφό συστατικό
κι όλα είναι προβλέψιμα
είναι καλύτερα να στρέψεις το βλέμμα 
στην άγνωστη γυάλινη σφαίρα σου...
Μη κάνεις το λάθος και ιδιοποιείσαι το μέλλον μου.
Είναι μια εθελούσια κάθοδος στον άλλο μου εαυτό
που εσύ λες Άδη.
Όταν και η τελευταία σου λέξη στάξει την τελευταία της σταγόνα
το δηλητήριο αν και το έχεις καλά μετατρέψει σε γλυκό του κουταλιού
να ξέρεις πως θα ξεχαστείς και θα το δοκιμάσεις πρώτος.
Μοίρα να το πεις, πεπρωμένο,
εγώ το διάβασα στην απόγνωση των βλεμμάτων...
Μίλα όσο θες.
Τα βέλη που εκτοξεύουν τα λόγια σου
πάνω στην ασπίδα μου
θα λοξοδρομήσουν 
κατευθείαν πάνω σου...
hana



2 σχόλια:

  1. Να το αντιγράψω ? έχω πολλούς αποδέκτες για να το στείλω !!!

    Φιλιά hana μου
    μάλλον θα πρέπει να λέμε ... τα λόγια είναι περιτά ...
    καλή Κυριακή να έχεις :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε καταλαβαίνω απόλυτα Λεβίνα μου!!! Μας έχουν ζαλίσει με λόγια, λόγια... θαρρείς και είμαστε ανόητοι και δεν καταλαβαίνουμε που στοχεύουν τα λεγόμενά τους!!!
    Καλή βδομάδα και για σένα από αύριο!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή