Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

απύθμενο χάος


Σαν ένα εκκρεμές μεταξύ χαράς και λύπης
κυκλωτικά ρεύματα ποταμού που ορμάει στις εκβολές.
Αδηφάγο το μέσα μας
ζητά συνέχεια κι άλλο...
Άλλο, τι;
Μια τεράστια τρύπα χωρίς βυθόμετρο
σπάει το κοντερ της ταχύτητας κατάβασης.
Η βουτιά στα άδυτα της αβύσσου!
Όταν ακουστεί ο ήχος της πτώσης
έλα να μου πεις να ράψω τα φτερά σου.
Μέχρι τότε αυτό που ακούς είναι τα γρατζουνίσματα
στα τοιχώματα του σκοτεινού τούνελ,
στο απύθμενο χάος...
hana

2 σχόλια:

  1. τούτο το αδηφάγο μέσα μας, τούτο το τούνελ το σκοτεινό με τρόπο βαθύ και λυρικό το περιέγραψες!
    να είσαι καλά βρε κορίτσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. περιμένω τον ήχο της πτώσης μήπως κι αρχίσει η ανάβαση, Βίκυ μου! καλά να είμαστε!!!

      Διαγραφή