Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

η πιο μεγάλη γιορτή!

Δεν είναι η απορία αναπόσπαστη απ' ό,τι ζητώ
τα απογεύματα πίνοντας μαζί σου ζεστή σοκολάτα
Ξέρω πλέον  να ξεδιαλύνω τα σχήματα του καφέ στην κούπα σου
Κι ο καπνός του τσιγάρου σου
όπως σχηματίζει μικρές οπτασίες
για να σβήνει τις ενοχές
αυτής της αδυναμίας
δεν μ ενοχλεί πια.
Είναι σαν μια μεγάλη γιορτή που σ έχω
με λούνα παρκ κι όλα τα παιχνίδια του
τα εδάφια και τα εναέρια...
Πρώτα απ' όλα η σκοποβολή
με μικρά αόρατα βέλη στην καρδιά σου...

Μα, όχι, όχι! Δε σε θέλω λαβωμένο!
Δεν πετώ βέλη πια.
Μόνο στέλνω μηνύματα με βλέμματα
κάθε που αιωρούμαι
πάνω από την ανέγγιχτη ομορφιά των γήινων σωμάτων
και τόσο απορεί ο κόσμος
που αρκεί, νομίζω για να είναι αυτή η γιορτή μας η πιο μεγάλη...
hana

5 σχόλια:

  1. Άθελα σου άνοιξες μια πληγή
    που 'σταξε ένα δάκρυ, πάνω
    στο χάρτινο καράβι που πλέει
    στη ρότα μιας θάλασσας μελαγχολίας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω το δάκρυ σου να βρει ένα μονοπάτι χαμογέλιου καθώς θα κυλά και να λοξοδρομήσει...

      Διαγραφή
  2. hana μου τι όμορφα λόγια που έχουν οι στίχοι σου, τα διάβασα παρέα με την μουσική που διάλεξες, βλέπεις τώρα βρήκα τον χρόνο να τα δω όλα μαζί και με συγκίνησε το μικρό βίντεο που έχεις στην προηγούμενη ανάρτηση ... η μικρή τουλίπα που ζει και πεθαίνει παρέα με την ζεστασιά της λάμπας μέσα στον χιονιά! Εικόνες ... λόγια ...
    γαληνεύει η ψυχή με όλα αυτά !
    Να είσαι καλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λεβίνα μου, σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
      Με κάνεις χαρούμενη που σου αρέσουν αυτά που συγκινούν κι εμένα...
      :)

      Διαγραφή