Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

η λέξη "μας"...


Τρέμει το φύλλο στον άνεμο
κι όπως η τελευταία αχτίνα της μέρας
ακουμπά τα στάχυα
έρχεται πάντα η ίδια ανάμνηση
Το παιδί που τρέχει στην αγάπη
Λαχανιασμένο
ανυπόμονο
με αγγελικά φτερά στους κρυφούς πόθους
χορεύοντας στον ουρανό με τα αερόστατα
και των παραμυθιών τις νεράιδες
Ανείπωτες οι λέξεις οι επίσημες
μπροστά στου ποταμού την ορμητική ροή...
Πως να αντισταθείς στον έρωτα
όταν όλα γίνονται κόκκινα;
Σ ένα τρελό χορό η μνήμη
τη μέρα που το άγγιγμα σου
ήταν σαν της πεταλούδας
Πάνω από τη φλόγα στο απόμερο το μανουάλι
ο ύμνος στις μέρες που έρχονται μαζί με το "μας"
Μια καινούργια λέξη
που τη δέχθηκα
για να μεθύσω μέχρι τέλους.
hana

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου