Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Σερενάτα αποχωρισμών


Κάτι μικρές συνήθειες ήταν που πρέπει να αποχωριστείς
απότομα
βίαια
απροειδοποίητα
αδιαμαρτύρητα.
Kάποιος τις όρισε πολυτέλειες
Μελαγχολείς;
Ζητάς υποκατάστατα;
Απορείς;
Απαγορεύεται!
Μπορείς να κοιτάζεις
αλλά δεν αγοράζεις πλέον
βιβλία
μουσική
αντικείμενα...
Ένα χέρι αρπάζει την πρόθεσή σου
Μια ύαινα καιροφυλακτεί να σε τραυματίσει θανάσιμα
Πως έγινες λαθρεπιβάτης της ζωής σου;
hana

4 σχόλια:

  1. έγινα; με κάνανε; τους το επέτρεψα; το κάνανε με το έτσι θέλω;
    με απαντήσεις ή χωρίς... ναι λαθρεπιβάτες της ζωής γίναμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Oύτε λάδι στο καντηλάκι της ζωής μας δεν μπορούμε πια να βάλουμε καλή μου, την νοιώθω να έχει μείνει στάσιμη σαν βάλτος εδώ και δυο χρόνια τουλάχιστον, πέτρα να ρίξεις στην επιφάνεια θα μείνει από τον βούρκο που μαζεύτηκε.
    Πόσο κουραστικό είναι να αναπνέεις, να σκέφτεσαι, να ονειρεύεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ίσως ο λαθρεπιβάτης ξεκινά πρώτα ως υνοβάτης. Δέχεται , αποδεχεται , απωθεί και έτσι λησμονέι. Στρώνει το δρόμο δηλαδή για να προχωρήσει χωρίς να πολυκαταλαβαίνει τι συμβαίνει τριγύρω. Θα σταθεί άραγε τόσο τυχερός , με μια τύχη που μονάχοί μας πάντα φτιάχνουμε για να κοιτάξει την ζωή του πιο ουσιαστικά? και να βρει τον τρόπο να ευτυχήσει τελικά?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λαθρεπιβάτες οι πολλοί στο ίδιο βαγόνι...Δε μένει να συμφωνήσουν στο σταθμό που θα κατέβουν. Και τότε...όλοι οι σταθμοί, όλα τα τρένα, όλοι οι δρόμοι δικά τους θάναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή